เติงเติง SBS SPU หนุ่มหล่อมาดตี๋ ! ! ! สวัสดีครับ!! “เติงเติง” วรัญชัย ลีอังกูรอักษร ปัจจุบันเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยศรีปทุม คณะบริหารธุรกิจ สาขาวิชาธุรกิจระหว่างประเทศ ครับ ผมเรียนจบจากโรงเรียนรังษีวิทยา จากจังหวัดเชียงใหม่ การเรียนตอนนั้นยังไม่ได้เด่นอะไร เพราะผมจะทำกิจกรรมให้กับทางโรงเรียนเป็นส่วนใหญ่ (แต่ไม่ได้ทิ้งการเรียนนะครับ) ทางครอบครัวปล่อยให้ทำในสิ่งที่ชอบ และไม่บังคับเรื่องการเรียนเท่าไหร่ เว้นแต่คุณแม่ที่จะซีเรียสและคาดหวังในตัวผมค่อนข้างมาก แต่ผมไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้คุณแม่ฟังเลย หากคุณแม่รู้คงจะไม่ถูกใจสิ่งนี้ (หัวเราะ) ผมเชื่อว่าหากเราทำสิ่งที่ชอบแล้วเราจะมีใจที่จะทำ และสิ่งนั้นจะออกมาดีครับ
ณ ตอนนั้นผมคิดว่าการใช้ชีวิตของเพื่อนส่วนใหญ่ในโรงเรียน ที่เช้ามาไปโรงเรียน กลับมาบ้านอาบน้ำแล้วเข้านอน เฝ้ารอวันหยุดเพื่อจะพักผ่อนและเป็นวันหยุดที่มีรูปแบบเดิมๆ ทำให้ “ผมรู้สึกเสียดายเวลาครับ” ผมจึงใช้เวลาช่วงมัธยมไปทำในสิ่งที่ชอบ และทำในสิ่งที่คิดว่าพัฒนาตนเองได้ เช่น การออกกำลังกายในช่วงเย็น ฝึกเล่นดนตรี เริ่มหาหนังสืออ่าน ไม่ใช่หนังสือเรียนนะครับแต่เป็นหนังสือที่ตัวเองสนใจและอยากอ่าน หรือทำงานในวันหยุดบ้าง และหาประสบการณ์จากการใช้ชีวิตด้วยครับ
ความคิดจากครอบครัว สร้างผมเป็นผมในทุกวันนี้... ผมได้รับอิทธิพลความคิดจากครอบครัวเป็นส่วนใหญ่ มีคุณแม่ที่จบการศึกษาเพียงมัธยมต้น เพราะความลำบากยากจนในสมัยนั้น ท่านจึงต้องห่างบ้านเพื่อไปทำงานหาเลี้ยงครอบครัว และเมื่อมีผมภาระการเลี้ยงดูสั่งสอน จึงตกเป็นของคุณตาและคุณยายเป็นผู้ดูแลตั้งแต่ผมยังเล็ก และแน่นอนครับว่าพวกท่านไม่มีโอกาสได้เรียนหนังสือเช่นกัน จึงไม่สามารถมอบความรู้ในห้องเรียนแก่ผมได้ แต่ด้านความรู้ในการใช้ชีวิต พวกท่านได้สอนผมผ่านประสบการณ์เรื่องราวความลำบากของพวกท่านแล้ว ท่านทำให้ผมรู้จักค่าของเงิน การเสียสละ ความรักและความอดทนที่ผมได้รับจากตายายทำให้ผมเป็นผมในทุกวันนี้
ส่วนค่าการศึกษาและค่าใช้จ่ายนั้นคุณแม่เป็นผู้รับผิดชอบทั้งหมดครับ โดยท่านได้มอบสิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่จะสามารถมอบให้ผมได้ ทั้งยังให้โอกาสหลายๆ อย่างไม่ว่าจะโอกาสที่เราได้พบกับผู้ใหญ่ที่ประสบความสำเร็จ หรือโอกาสเรียนรู้สังคมในอีกขั้นหนึ่งซึ่งล้วนเป็นโอกาสที่ผมได้เรียนรู้ ได้เห็นมากกว่าเพื่อนๆ วัยเดียวกัน ซึ่งหากผมได้รับโอกาสและได้ทำอะไรสักอย่างแล้ว ผมจึงคาดหวังว่าผลลัพธ์ที่ได้ไม่ใช่เพียงแค่ใช้ได้หรือแค่ดีเท่านั้น แต่ต้องทำให้ดีที่สุดครับ
คนที่ พ ร้ อ ม ที่สุด คือคนที่มีโอกาสมากที่สุด...ในความชอบหรือความฝัน ที่ผมจะลงมือทำอะไรสักอย่าง จึงต้องมีปัจจัยสำคัญหลักๆ ที่จะขับเคลื่อนสิ่งนั้นให้เป็นจริงได้นั่นก็คือเงินครับ ผมเลยชอบเรื่องเกี่ยวกับเงิน จึงเลือกเรียนคณะบริหารธุรกิจแบบไม่ลังเล ส่วนการเลือกสาขาผมคิดวางฐานให้ตัวเองเป็นปลาใหญ่ในบ่อเล็กก่อนเสมอ โดยการหาจุดแข็งที่ตัวเองมีอยู่นั่นก็คือด้านภาษา เพราะที่บ้านสื่อสารกันด้วยภาษาจีนอยู่แล้วและครอบครัวประกอบธุรกิจเป็นทุนเดิมอยู่ด้วยจึงเลือกลงสาขาวิชาธุรกิจระหว่างประเทศครับ โดยสาขานี้ส่วนมากยังใช้ภาษาเป็นปัจจัยหลักในการเรียน ดังนั้นถ้าเรามีความรู้ด้านภาษาอยู่แล้วเราจึงไม่ต้องใช้เวลาในการทำความเข้าใจและเรียนรู้ใหม่มากนัก แต่สามารถนำเวลาไปเรียนรู้ในส่วนอื่นและมีเวลาเตรียมพร้อมที่จะได้รับโอกาสที่จะมาถึง เพราะผมคิดว่าคนที่มีความพร้อมที่สุดคือคนที่มีโอกาสมากที่สุด
เรียนที่นี่ได้ทำงานจริง และได้เงินจริงๆ ด้วยครับ... ผมประทับใจที่นี่ตั้งแต่จุดเด่นของคณะที่มีสาขาให้เลือกเยอะมาก อีกทั้งได้เรียนกับตัวจริง ประสบการณ์จริง จากคนที่ประสบความสำเร็จและประกอบวิชาชีพในสาขานั้นจริงๆ ทำให้หลายๆ คนที่เรียนสามารถได้ความรู้และเห็นภาพการทำงานจากการเลือกเรียนสาขานั้นๆ ด้วย รวมถึงต้องขอชมอาจารย์ที่เป็นกันเอง เข้าใจกันและทำให้นักศึกษารู้สึกอยากเรียน เรื่องความเกร็งในการเรียนไม่ค่อยมีมากเท่าไหร่ และอาจารย์ก็ยังคงเป็นที่เคารพของลูกศิษย์ อีกทั้งอาจารย์เองมักจะมีโปรเจคจากนอกมหาลัยมาเสนอให้นักศึกษาได้ทำ ไม่ใช่การบังคับนะครับ (หัวเราะ) เพื่อที่นักศึกษาจะได้ประสบการณ์จากการทำงานนั้นจริงๆ (แถมได้เงินด้วย) และสิ่งที่น่าประทับใจที่สุดคือเพื่อนร่วมเรียนครับ ในรั้วมหาลัยนั้นเพื่อนร่วมเรียนเป็นสิ่งที่สำคัญมากเลยนะครับ และผมโชคดีที่มีเพื่อนร่วมเรียนที่ดีและมีความรับผิดชอบสูง อีกทั้งเข้าใจและให้เกียรติกันอีกด้วยครับ
แชร์ประสบการณ์แข่งขันฝีมือแรงงาน ไม่ใช่แค่เรียนรู้ แต่การแข่งนี้ ยังได้โอกาสต่อยอดมากมาย... ตัวผมเองได้มีโอกาสไปแข่งขันเกี่ยวกับการจัดการและแก้ปัญหาการขนส่งสินค้าระหว่างประเทศครับ โดยได้แรงบันดาลใจจากโอกาสที่อาจารย์มอบให้ อีกทั้งยังได้รู้ว่าภาครัฐสนับสนุนเรื่องนี้ ผมมองถึงเครดิตที่จะได้รับเลยตกลงทำทันทีเลยครับ ซึ่งต้องขอบคุณท่าน ผศ.ดร.สุธินี มงคล และ ดร.สรพล บูรณกูล ซึ่งช่วยสนับสนุนในการนำเสนอติดตามโครงการและประสานงานให้ และขอขอบพระคุณท่านคณบดีและอาจารย์ทุกๆท่านในคณะบริหารธุรกิจที่ให้กำลังใจและเข้าใจ เพราะการเก็บตัวนั้นทำให้มีอุปสรรคในการเรียน อาจารย์ที่สอนในรายวิชานั้นๆ ทุกท่านล้วนเข้าใจและยืดหยุ่นให้ได้ครับ
จุดที่ยากที่สุดคือการที่ผมต้องเก็บตัวเลยไม่ชินเท่าไหร่ ต้องห่างจากหลายๆ อย่างไม่ว่าจะครอบครัวหรือเพื่อนฝูง รวมถึงกิจวัตรประจำวันที่เปลี่ยนไป อาจจะต้องใช้เวลาในการทำการคุ้นเคย ส่วนการแข่งขันนั้นผมมองว่าเรื่องความยากที่จะเข้าใจยากที่จะทำหรือยากที่จะแก้ไขล้วนเป็นสิ่งที่เราจะต้องพบเจออยู่แล้วซึ่งถ้าเราเข้าใจและแก้ไขได้สิ่งเหล่านั้นได้ มันก็ไม่ยากอีกต่อไปครับ สิ่งที่ผมได้จากการแข่งนี้คือ Connectionเพราะผมได้ทำงานร่วมกับเพื่อนๆ ที่เป็นตัวแทนมาเหมือนกัน เพื่อนๆ เหล่านั้นก็ถือว่าเป็นเพื่อนที่มีการเรียนหรือความคิดซึ่งบางคนอาจจะมากกว่าเราด้วยซ้ำ อีกทั้งได้รับความรู้จากผู้เชี่ยวชาญที่ฝึกสอน ถือก็เป็นโอกาสที่หาได้ยากรวมถึงเครดิตที่จะได้มานั้นล้วนเป็นสิ่งที่ติดตัวเราไปตลอดครับ
คล็ดลับผมคือการแบ่งเวลา ไม่ว่าจะทำอะไรก็จะออกมาได้ดี... ทุกคนมีเวลา 24 ชั่วโมงเหมือนกันครับ แต่การจัดสรรเวลาให้ดีนั้นเราต้องมีวินัยและการวางแผน เพื่อไม่ให้เวลาแต่ละอย่างมาชนกัน และห้ามมีข้อยกเว้นให้กับงานที่ทำ ผมจะมีเวลาและแพลนที่แน่นอนในแต่ละวันอยู่แล้ว เพื่อที่จะสามารถเรียนได้เต็มที่ ออกกำลังกายได้เต็มที่ และยังมีเวลาเหลือในการทำธุระส่วนตัว สำหรับกิจกรรมที่ทำก็มาจากการนำเวลาว่างไปทำกิจกรรม ผมไม่ได้ทำกิจกรรมแค่ในคณะบริหารธุรกิจนะครับ บางครั้งก็ทำของต่างคณะด้วย เช่น คณะนิเทศศาสตร์
ดังนั้นด้านการจัดสรรเวลา คือสิ่งที่สำคัญครับ เพราะหากจัดสรรเวลาไม่ได้ก็ไม่สามารถรับงานเพิ่มได้ แม้รับก็จะส่งผลต่อกิจวัตรที่แพลนไว้และมีปัญหากับงานได้ครับ ดังนั้นไม่ว่าจะมีกิจกรรมหรือไม่เรื่องการเรียนผมมองว่าคือหน้าที่ๆ ผมเองต้องรับผิดชอบและทำให้ดีที่สุด แต่ผมจะเอาเป็นเรื่องเรียนเป็นหลักอยู่แล้ว เทคนิคการเรียนคือผมจะใช้เวลาในการทำความเข้าใจในแบบของตัวเอง มากกว่าไปจดหรืออ่านเพื่อจำไปสอบ หากมีอะไรสงสัยหรือจุดที่ไม่เข้าใจผมจะถามอาจารย์หลังจบคลาสทันทีครับ เพื่อจะได้ไม่ค้างคาก่อนจะเรียนเรื่องใหม่ ส่วนก่อนสอบทำแค่ทบทวนครับจะไม่ค่อยเหนื่อยมาก
ความคิด → การกระทำ → ผลลัพธ์ ความคิดนี่แหละ ทำให้เราประสบความสำเร็จ... ความคิดคือสิ่งสำคัญที่สุดครับ เพราะเมื่อมีการคิดจึงจะมีการกระทำแล้วจึงจะเกิดผลลัพธ์ หากจะเริ่มต้นทำอะไร ต้องเกิดจากวิธีการคิดที่ดี ต้องละเอียดรอบคอบและวางแผนถี่ถ้วน และเมื่อฐานความคิดนั้นดีแล้ว การลงมือทำและต่อยอดก็จะไม่ใช่เรื่องยากลำบากครับ เพราะผลที่ออกมาก็ได้ตามที่เราได้กระทำลงไปแล้วนั่นแหละครับ แต่หากผลไม่ได้ถูกใจหรือตามที่คาดหวังไว้ ผมจะมองย้อนกลับไปว่าผมผิดพลาดตรงไหน และเรียนรู้เพื่อนำไปแก้ไข และพยายามไม่คิดว่ากำลังจะต้องเสียอะไรไป แต่จะคิดว่ากำลังได้เรียนรู้อะไรจากการทำสิ่งนั้นๆ มากกว่า
ฝากถึงรุ่นน้องที่อ่านอยู่ อย่าลืมว่าเวลาคือสิ่งมีค่ามากที่สุด...เวลาคือสิ่งที่มีค่ามากที่สุด การจัดสรรหรือการวางแผนในแต่ละวันนั้นคือสิ่งที่สำคัญ อยากให้ทุกคนลองทำในสิ่งตัวเองชอบและเป็นตัวเองให้มากที่สุด เมื่อเราทำในที่ชอบเราจะค้นพบเป้าหมายและการที่จะไปถึงเป้าหมายคือการวางแผนเตรียมพร้อม ผมคงมอบกำลังใจหรือแนวทางที่ดีที่สุดให้กับน้องๆ เพื่อนๆ ทุกคนไม่ได้ แต่ผมเชื่อว่าประสบการณ์ ความคิดที่ผมได้เล่ามาทั้งหมดอาจประโยชน์แก่น้องๆ ในการวางแผนเส้นทางในอนาคตได้ เมื่อรับโอกาสนั้นทำมันให้ดีที่สุดนะครับ เพราะผลลัพธ์ที่เราควรคาดหวังไม่ใช่แค่ใช้ได้หรือแค่ดี แต่ต้องดีที่สุดนะครับ
#DEKSPU #Dek64 #SPU #ศรีปทุม #TCAS #GATPAT #Onet #LSCศรีปทุม #เรียนกับตัวจริงประสบการณ์จริง #วิทยาลัยโลจิสติกส์และซัพพลายเชน #anniversary51yearSPU